Biliyorum yüreğinin sancısını
Aşağı tükürsen sakal
Bıyık yukarısı
Nafile

En büyük çubuğu çekenin elinde kalıyor sızı
Bıçak değil ki acıtan yaramızı

Hangimiz çizebildik mutluluğun projesini
Hangi tasarımızda vardı bel kırılması
Biz miydik hep namussuz olan
Hiç mi suçu yoktu onların
Sorumsuz hırsızların
İpotek koyarken
Yarınlara


Yakıyordu ateş bedenimizi
Acemiydik, gençtik
Saftık üstelik


Maşa gibi kullandık mazeretlerimizi
Açtık sonuna kadar yüreklerimizi
Kapatsak biz yanacaktık
Yanacaktı tenimiz


Susamıştık
İnsandık
Açtık


Parantez içinde küçücük bir nottu
( Aşk ) dediğimiz kelime
Az öz ve kısacık
Bilinmeyen bir
Denklem


Bir türlü çözemediğimizdi bizim
Belki vermeyi bilemediğimizdi
Belki de almayı o zaman
Adresler yanlıştı
Kişiler
Belki


Belki zamanı değildi sevmenin


Oysa tam zamanıydı sevişmenin
Acılara tam on ikiden vurulduk
Nasıl da mutluyduk

Zaman aşımına az kaldı umutların
Aşağı tükürsen sakal
Yukarısı bıyık
Nafile


Kurtkapanına sıkıştı yüreğimiz...




Nurten Altınok