GİDERKEN
Üşüyen kumrular misali sustuk
O sabah kızılca şafak sökerken Artık ne sevgili ne de bir dosttuk Resmini duvardan söküp giderken Dalınca gözlerim kıyafetine Mest oldum hergünkü zarafetine Sığındım Rabbimin merhametine Gülleri göğsüne takıp giderken Rüzgara bıraksa savrulacaktı O canım saçlara tacını taktı Gözleri beter ol der gibi baktı Üstüme kapıyı çekip giderken Ben Roma gibiydim O zalim Neron O gönül şahımdı ben garip piyon Hasrete can verdik,aşkımıza son Sel gibi gözümden akıp giderken Zannetmem bitecek yazmakla çilem Ne ömrüm yetecek ne kağıt kalem İzmir hiç görmedi böyle bir elem Konağı başıma yıkıp giderken Hıfzı Altümsek |