Sonu mutsuzluk...
Uzaktan sevmelere alışmış bakışlar,
Ürkek, mahçup, sevgiyle bakan, Elleri sıcak yüreği gibi, Bir tablo çizildi... İçinde iyilik ve mutluluk dolu, Gülüşler çizildi hafızalara, Ayrıyken bile aynı gibi gülüşler... Sonra... Kara bir bulut girdi araya, Sıcaklığını yitirdi her samimiyet, Eller soğudu, Konuşmalar kesildi, Yüreğim acıdı, Kalemim kırıldı, Umudu yitirdim... Yanına çizilen kişi olmadı tabloda, Karanlık bir resim kaldı elde, Işıksız, Önce mutluluğu çizdim ellerimle olmayacağını bile bile, Sonra karanlığa hapsettim kendimi, kendi ellerimle... |