SEN YOKTUN
Gülerdi yeryüzü perişan halime,
Ağlardı gökyüzü, Yağmurla yarışırdı göz yaşlarım, Pınarlara kurnalara sığmazdı aşkımız, Sevda selinde boğuşurdu güçsüz kollarım, Islaklığımı hissederdim ayaz gecelerde, İçimi ısıtırdı yüreğin dolunay akşamında, Çaresizce arardı gözlerim masum güzelliğini, Ansızın sönerdi içimde yanan kandiller, Sen yoktun... Sığınırdım gönül limanına fırtınada usulca, Atardım bütün demirleri hiç düşünmeden, Dalgalı saçlarında sallanırdı sandalım, İçimde parlardı amansız sevda alevi, Sonra dilimde miskin bir özlem türküsü, Sızlatırdı içimi yeniden yalnızlığım, Gözlerinden oldukça uzaklarda, Kıyıya vurmuş bedenim, Sen yoktun... AHMET ATİK 27.12.2010 |