GÜNÜL
Karun mu sandın kendini,ne kasılıp duruyorsun
Medine’de medet diğen, günahkar kula bak gönül Kahinat bir muammadır, kütlesini bilmiyorsun Kaşmir kumaş atlas olsan,çürüğen cula bak gönül Olan cisim yok olmuyor, her beyazın qarası var Madde değip geçip gitme, molekülün manası var Her meyvanın ayrı ayrı,vitamini şirası var Sahibi var bu toprağın,bastığın yola bak gönül Zorbalık zalimin işi, hak hukuğa vermez aman Kanla gelen kanla gider,tekerrür’dür kahpe zaman Gel mazlumun hakkın yeme,o kıyamet kopar her an Tedevülden çıkp giden,değersiz pula bak gönül Haktan’dır bu yazar çizer,yolundan dönecek sanma Giden yoldan dönülür mü, ebru taallukatdan kanma Pürüzsüz yaratık yok ki, yalansız dile aldanma İnsanın mayası aynı, ayrılan kola bak gönül Kadir Haktan TÜRKELİ |