ayna
“bir bak aynaya da söylen kendi kendine
kendini bulunmaz hint kumaşı sanmışsın belki üstüne bastın çok üzdün belki de seni seven birinin ahını almışsın bitmiş çatlak toprakta uzak düşmüş suya susuzda yetişmiş böyle kavruk kalmışsın hiç barışık olmadan yaygın doğrularla başkaları doğru nedense sen yanlışsın dönersin dünyanın dönüşünün tersine iyi düşün belki bunun için yalnızsın yüzmeyi öğrenmeden inmişsin derine bir kaşık suda sanki ummana dalmışsın ne çok aldatıldın ne çok düştün tuzağa çocuk gibi elma şekerine kanmışsın yandın ama çare olmadı karanlığa mum kadar ışık vermeden boşa yanmışsın çığlıkların hiç ulaşmaz sağır kulağa hep açılmayacak kapıları çalmışsın bu benim hayatım deyip kaçtın uzağa işte böyle bir başına kala kalmışsın…” 16.03.2012 bayram eser |