Gece;
Şehir ışıl ışıl.
Evler, yollar, parklar
Gökyüzündeki yıldızlar gibi
Karanlıklar içinde uzaktan
Nokta nokta yıldızlar.

Karanlık korkuyu,
Işık sevinç ve mutluluğu simgeler.
Şehirler;
Geceleri
Mutluluk simgesi gibi.
Her ev mutluluk dolu!..
Evlerden dışarıya
Sadece ışıklar yansır.
Duvarlar ardında
Neler yaşanır.
Gerçekten mutluluklar mı?

Her insanın içinde,
Ne dertler gizlidir.
Ne sıkıntılar var,
Ne üzüntüler çekilir.
Bunlar
Ev dışındaki iş hayatına yansımaz.
Dışa güler yüz gösterip
Sıkıntı derdi içine gömer.
Akşam olunca,
Eve döner.
Evde gerçek dünya ile karşılaşır.

Ya yalnızlığın sıkıntısı,
Ya geçim derdinin üzüntüsü,
Ya, bir hastalık peşinde arayış
Ya ölümle yüzleşme,
Ya, aile kavgası,
Ya geçimsizlik,
Ya birbirlerinden kaçış.

Dört duvar arkası duyulmaz sesler,
Perdeler arkası görülmez hareketler.
Ama akşam ışıkları yıldız gibi
Her şeyi güzel gösterir.
Keşke her şey görüldüğü gibi olsa
Aile dramları,
Ölümcül hastalıklar.
Çocukların dertleri.
Gelecek kaygusu,
İşsizlik,
Kira derdi.
Maddi imkânsızlık
Karı koca kavgası,
Aile yıpranması,
Daha nice problem
Hayatımızda hep var

Dört duvar,
Bu sıkıntıları örtüyor.
Bitişikte duyulmuyor.
Bazen,
Yalnız yaşayan,
Yalnız ölen insan
Günler sonra
Kokudan fark ediliyor.
Polis gelip ölüyü kaldırılıyor.

Dört duvar arasında
Ne hazin yaşantılar var.
Ne onulmaz yaralar.
Ne ölümcül hastalar.
Çok az da
Mutluluklar var.
Kinler,
Nefretler,
Bağrışmaları saklar içinde
Dışarı salmaz
Sesleri, acıları, sıkıntıları
İçinde tutar.

Hayat ızdırapla savaş,
Sabırla imtihan,
Mutluluk,
Arada verilen mükafat.
Ama asıl olan,
Ömür boyu
Izdırapla savaşı yaşamaktır.
Bu duruma bazen
Mutluluklar ara verir.
Biraz hayatta moladır.

O yüzden,
Şehirlerin ışıkları
Sahte yıldızlar,
Sahte mutluluklar
Sahte gülümseme,
Sahte güzellik sembolüdür.
Gerçeği örten
Işığı gören pervane gibi
Pervanenin
Ölümünü hazırlayan bir tuzak
Işık etrafında dönerek sarhoş olan
Sonunda takati kalmayarak ölen
Pervane.
Bizde şehirlerin ışıklarında pervane
Döne döne ölümü bekliyor.
Arada bir
Küçük mutluluklarla
Bu dönmeye ara veriyoruz.
Ve
Ölümü bekliyoruz.
Ama
Ölümü kimse görmüyor.
Kaptırmışız kendimizi
Işığın sarhoşluğuna
Dönüyoruz, dönüyoruz.
Sonunu düşünmüyoruz.

Müslim Avcıoğlu