ikilemin kıskacında
zamanın yasakla betimlendiği gecede
benliğime süzülen despot bakışları hissediyorum görünmeyen yüzlerde. vicdan ile mantık ikileminde kardeş yüreğinin sözcükleri bağlıyor beni bu toprağa. bir de tarifsiz seven bir ana ;yorgun,umut dolu. tek nefeste solunan abuk düşüncelerle dolu zihnim, bir beyaz daha kazandırdı korkak,utangaç ve de yağlı saçıma. paylaşmanın mutlulukla eş olduğu lugatımızda emirle külfet sayılması, sabrın taviz dayatmasıyla ikircikli gülümsemeler talep ediyor bizden. usumuzun sözcüklerle,vicdanımızın ise saflıkla aydınlandığı çizgide, yapılması gereken sürecin suskunlukla beslenmesidir. |