Halil, Fotoğrafçıdır. Cezaevinde çalışır. İdama gidenleri çeker, Meslek alışkanlığı Onlara gülümseyin der. Kimse kırmaz Halil’i Her asılanın yüzünde Halil’in gülümsemesi vardır.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dikensiz Gül Bahçesi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Dikensiz Gül Bahçesi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Eğer Halil o fotoğrafı çekseydi bu son resmi olur, makineyi bırakır, bir daha da eline almazdı. Niye gül gibi işinden ayrıldın? diyenlere de Gülü soldurdular, bana da gitmek düştü diye cevap verirdi. Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Saygılarımla.
Araf'ta anlatılan bir öykü bu. Her gelen bir sonrakine Halil'in idamdan sonra ne yaptığını soruyor ama cevap alamıyormuş. Dediğiniz gibi öykü yanı ağır basmakta. En güzel öykülerden Odysseia da şiir formatında değil mi? Saygılarımla.
Halil de düşünüyordum, boydan mı alsam, portreden mi? Belki de mahkumlar o noktada bile gülümsenecek bir neden bulunmasına gülümsüyorlardır. Sonrasında infaz memurları Halil'i dürtüyor olmalı; "Bak, yine kendinden geçtin. Neyse makinene bir şey olmamış" diyerekten. Sokağa çıktığında her şeyi unutuyor mu Halil? Kim bilir? Saygılarımla.
Biraz aceleyle yazıldı ama ne yalan söyleyeyim, doğum footğrafçısının alternatifi fikrini sevdim, yazamadan da edemedim. Beğenmenize sevindim. Saygılarımla.
Gece gece tam da "Mister Bombasitc" dinlerken, "kal orada" durumu yaşadım... Bu şiir yüksek derecede gizli acı içeriyor. Az eşelesek, içinden onlarca "ölü kahraman" çıkacak. Bir sürü hikaye... Ağır geldi.
Ağlak şarkılar dinlediğim zaman ya da küçük kızlarımın dinlemesine müsade ettiğim zaman duvarlara gereksiz yere hüzün yüklediğimi düşünürüm. Sonra o hüzün bize döner. Biz uyurken üzerimize çöker. Bu sessiz şiirden sonra Cem Karaca'nın Bu Son Olsun şarkısını dinlemek zorunda kaldım:)
Halil'in öyküsünü yazabilir miyim diye düşündüm. Yazamayacağıma karar verdim. Bugün cuma ama hala size söz verdiğim öykünün konusuna karar veremedim.
Okul dönüşleri Chaccaron, geceleri Mr. Bombastic! Epey sesli bir ev için gayet sessiz bir şiir olmuş bu. Yazarken aklımın ucundan bile geçmiyordu ama bir tür Green Mile potansiyeli taşıyormuş bu şiir. Ölülerin yaşayanlardan çok öyküsü oluyor demek ki. Saygılarımla.