Yuvayı terkeden kuş olur gider
Ansızın bir alev gönlüne konar
Üstüne titrersin,yüreğin yanar Sanırsın dünyada cenneti sunar Yuvayı terk eden kuş olur gider. Bir kere düşersen sevda ağına Yaz günü kar yağar gönül dağına Hüzünler dökülür o şen bağına Bir ömür günlerin kış olur gider. Hayali gözünde, her dem yanarsın Bir tatlı gülüşe, söze kanarsın Sonunda lokmanı zehre banarsın Kursaktan inmeyen aş olur gider. Hasret dağlarının nazlı ceylanı Hüzün bulutunda vurur her anı Maziden yarası hep yanar canı Uğruna ölünen baş olur gider. Sitem edemezsin olmaz ki zorla Yürek yangınları sönermi karla Uzaktan bakarsın yanarsın korla Gözünde dinmeyen yaş olur gider. Bülbül aşikârdır figana aha Dolaşır yeniden gelir bir daha Dertler depreşip de kalkınca şaha Hayra yorumlanan düş olur gider. O da farkındadır can ona feda Sana gelen yolu açmamış Hüda Yürek ağlasa da edersin veda Başını vurduğun taş olur gider. AHMET MORAN |