ŞİİR NERDE, BEN ORDAYIM.Haksızdır sitemlerin bunu böyle bil şâir! Doğruları deyince bana bu öfken niye? Sayfanda görmeyince birşey şiire dâir Neden darılıyorsun yorum yazmadım diye? Ben neyi kutlayayım ortada yoksa emek? Ne dememi beklersin, ’Hârikaydı’ falan mı? Neyi değiştirir ki çirkine ’güzel’ demek? Ne istiyorsun benden, kallâvî bir yalan mı? Yalandan gülmüyorsam yüzüne çıkar için Bu demek değildir ki burnum büyük, tâ kafta Suçum dürüst olmak mı, bu düşmanlığın niçin? Neden ’kibirli’ diye yapıştırırsın yafta? Şunu bilki kimseyi kandırmam, kandıramam Ne yalandan beni öv, ne yalan övgü bekle Sana zorla kendimi ’dost’ diye andıramam İstiyorsan hiç durma, ’yasaklılar’ a ekle! Şiir denen bu yolda istiyorsan yol almak İtibâr etme sakın ’ak’ diyene karaya Gelişimini önler yoruma bağlı kalmak Karşılıklı övgüler merhem olmaz yaraya Eğer yanlışlarını gösteriyorsa biri Sanma kötü niyetli, sanma hâtâ arıyor Hemen yüzüne çalma çamur denilen kiri İnan ki işe asıl eleştiri yarıyor Her yazdığına gelip ’hârika şiir’ desem Yalandan övsem seni, gidecek mi hoşuna? Sen de karşılık versen beleşten dolsa kesem! Bu kandırmak olmaz mı kendimizi boşuna? Bâzen delleniyorum, aşıyorum bendimi Şiire âşığım ben, yanıyorum kordayım Yalandan övgü düzüp, övdüremem kendimi Emek verilmiş şiir nerdeyse ben ordayım. /Hiç kimseye yalandan ’dostum, efendim’ demem Bu yüzden her sayfada görmezsiniz adımı Sazan falan değilim, öyle her yemi yemem! Kurnazlığa kaçmayın, kaçırmayın tadımı Ne küçük bir çocuğum, ne oyun parkındayım! Ne dolaplar dönüyor, hepsinin farkındayım! Sanmayın bu birine çalınan bir karadır Şahsî algılanmasın, bu genel bir yaradır./ . |
imzamı atarım düşünmem
herkes payına düşeni alsın