Al Beni İstanbul
Al beni İstanbul !
Tek sen kaldın incitmeyen , Bir çare bul halime , derdi iliklerime kadar işlemiş yarin . Bin dert olur yüreğim pare pare Yada al beni İstanbul Boğazının yıllanmış dalgalarına .. İsyanımla göm beni toprağına , hani o buruk hayallerle , Kışın ayazlarında beni sardığın kardeşimin o küçük mezarına . İhanetlerde aldım yanıma , ne mutlu olurum şimdi . Yüzüm güler Bi an olsun , Sakın izin verme gelmesin sevdiklerim , Değmesin gözyaşları tabutuma , Yada gelsinler , bilirim kardeş acısını Bi doğum gunumde o gün olsun mesela . Ben sevdanın en ar halini onlarla yasamısken Nasıl kızarım onlara , Arada gelip Fatiha okusunlar ruhuma Dakikalar öncesi duran şu kalbimi yormasınlar simdi , Dargında değilim varsa hakkım helal yoksa , Canları sağolsun ... Unutmasınlar mutluyum küçüğümün minicik ellerinden tutar yürürüm . Alışırım oralara , Anamada yetiştirin , üzülmesin . Evlatların bekliyor diyin tezi yok oda gelsin .. Özlediğimide söyleyin, miniğim bana beni allaha emanet etsin . Çınar olmuş sevdalar yüreğimde asırlaşırken , Kabuk bağlayan yaralarım soyulmaya gelmedi , Ya incindi , ya kanadı yokluk altında . Üşüyen bu gönlümü , toprakla sararken Yarin yokLuğu esti en soğuğundan . Anladın mı İstanbul , Yüreğimdeki derdi , gidelim Şimdi , kalmadı burda vaktim . Kardeşimi özledim , gidenleri özLedim ... |