İSTANBUL...Yüreğimde donan Taş bebekti İstanbul Elleri tersten kelepçeli Gözleri gece mavisi Süslerdi hâyallerimi O ilham perisi Yıldızlara yazılmış Bir sevda öyküsüydü Galata/ da balık tutarken Kim bilir kaç şair ağlıyordu Doluyum bu gece Hüzünlüyüm anne Kim kesti ipini sevginin ? Kim kopardı vefânın bağlarını ? Kim öldürdü Güzel ve onurlu dostlukları ? Yok, yok olamaz Bu şehir Bu İstanbul Eski İstanbul değil artık Galata Kulesi/ ne mi astılar İnsanlık denen duyguyu ? Kuşlara ne oldu peki ? Niçin alçaktan uçuyorlar ? Gök cisimleri gibi Sır dolu bu gece İstanbul Ben de artık O eski ben değilim zaten Ne ay eskisi gibi parlak Ne de havasında Komşu kızı Ayten Ey İstanbul Gözünü sevdiğim kent Ya ben bu şehirden gideyim Ya da Sır kalsın aramızda Hiç gelmemişim Hiç görmemişim Hiç sevmemişim Farzet... Oktay ZERRİN- BAFRA 15-10-2007-sAAT:23.44 Bafra Öğretmenevi’nde |
İnsanlık denen o duyguyu ?'
Çok güzel.Kutlarım şairi.