MuhayyelBir çiçeği sevdi zamanla Ulaşılması zor, kavuşması muhayyeldi. Bitmeyen bir şarkının mısar-i bercestesiydi. Harika-i sevda sarmıştı benlik tümenini. Ne çare kaybetmişti nazlı gülünü Biçare Leylaklar dökülmüş, nergizler ağlamış Fırtınanın uğultusu, yağmurun sesi, gecenin karanlığı esrardı. Hep böyle oldu hep böyle mi olacaktı. Biz hep çocuktuk, gözlerimiz yaşlı gönlümüz bedbahtı. Umutlarımız kimine gülünç, kimine sahraydı. |