BEN BABAMIN OĞLUYUMBen annemin en büyük oğluyum. Gözleri dört mevsim yağmurlu. Kalbinde toprak kokusu. Titreyen ellerinde, kalem korkusu. İlk doğum sancısıyım. Ben babamın ilk vicdan sızısıyım. Ona layık olamadım. Şapkasını kaldıramadım. Sözlerine gururu katamadım. Babamı uykusuz gecelerde bıraktım. Ben annemin aşık oğluyum. Eksik sevdalarla doluyum. Sonbaharda hüzün, Karanlık kuytularda, gözün acısıyım. Ben babamın şair oğluyum. Her satırda pişmanlık, Her hecede mahcuplukla doluyum. Tutamadığım sözlerin, Anlatamadığım geçmişin özlemini yazarım. Ben annemin yalnız oğluyum. Yalnızlığa inat sevgiyle doluyum. Belki tekbaşınalık vapurunda, Çift kişilik koltuğum. Ve ben babamın, En büyük suskunluğuyum. Ben babamın oğluyum. * EMRE DANABAŞ |