Kimdedir çarem, aşkın firkati sanki elem!Gün ağarırken Nefes müddetine ram olan bir hakikatken Akıl inkişafa eriştiren ferasetin suhuletinden nüksederken Neden biçareyim, sığ bir halin talibiyim, sukut -udilden kal ederken Niçin söz vedim Neyi hakkıyle bilmek için emek sarfettim Hakikati niye geç farkettim, hidayetten bir müddet habersizdim Mukallitlikte ikamet eyleyen bir çaresizdim, ne kadarda sefil kederdim Kime nazar etsem Temaşa etmeye koyulup, halini okusam Sineme zerkettiği ne varsa hiç sıkılmadan sessizce anlatsam Muhakemeye sarılsam, zandan kurtulmak için inşiraha yakınlık duysam Ne fenayım, fanilik adına zayiyim Fark fark ettirene ne kadar yakınsam, hak için kefilim Ruhumun hicran damlalarını nasıl derleyip, kal edip hasredeyim Hangi vicdanın nazarını çekeyim, nasip eden Rabbime şevkle iltica edeyim Bir saba yeli tenime seslenir Sahranın her halini şehredip, ibret şimdi benimdir Umman nasıl bir halin vecdindedir, sessiz çığlıkları aksettiren ayettir Kitabullah anlaşılmak için inzal edilmiştir, ruhumun miracı hangi vakittir Beytullah nasıl bir mahşerdir Nefsinden vazgeçenlerin hali ne kadar caziptir Sanki ihsanın adresi, inayetin şirazesi, vicdanın aşikar halindendir Göçüp gidenler şimdi nerdedir, neyi emanet etmişlerdir, mazi Ademle zikredilendir Koru beni, nefsimin illetinden Melun halinden, kalbimi karartan hainliğinden Aklıma tutukluluk yaşatan kederinden, zan ile hükmeden sefillikten Şerrin her halinden, vaktin titreten mecalinden, sadrın kaybolan benliğinden Sahipsin, meliksin, Rabbimsin Her neye dücar isem, zafiyet benimdir, hakkı senindir İçine düştüğüm perişanlığın kadri, asiliğimin meyanı hadsizliğimdir Yaratansın, sabrın cenahısın, mağfiretin adresi, sığınağın ülfeti olan Rabbimsin Mustafa CİLASUN |