Gece ve Deniz
Uzaklığımıza inat
Deniz ve rüzgar kolkola girmiş bu gece Ben sonu bilinmez bir seyahate kucak açarken Karanlık gökyüzünden kopan poyraz, esmer dalgalara yön gösteriyor Gecenin uçsuz bucaksız tavanından dökülen damlalar, gözlerimden süzülüp dokunuyor ellerime Sızlata sızlata sızıyor yüreğimin dehlizlerine Burnumda yine yokluğunun tanıdık kokusu Koklamak içime sinmiyor... Başımda avare hülyalar, Beklemekten küflendi umutlar, Ruhumu zaptetti zamansız korkular... Sensizliğin bir türlü görünmüyor sonu! Uykusuz geçti bu gece Karanlık bir sabah yaklaşırken gözlerime Bir gün daha dönüyor belirsizliğe, Benliğim dönüyor kendiliğine Başım dönüyor... Yalnızlık göz kırparken yarınlarıma aklım başıma dönüyor... GÖKSEL ÇAKIR 3 MART 2012 |