A b d a l…seni tanıyana kadar eksik yanımı bilemedim farkında bile değildim seni tanıdıktan sonra her zaman ihtiyacım vardı hayatımda yoksan; eksiktim tam olamıyordum uzakta olsan da hayalinle tamamlanıyordum... yanımda olduğunda canım yandı yakın olduğun kadar uzaktın başka gözlerde görüyordum gözlerini nabza göre şerbet dağıtırdın sorduğumda; mutlaka vardı haklı sebebin mantığım inanmasa da yüreğim inanmak isterdi susar dinlerdim nasıl canım yanardı ayrıldım senden sessizce artık acımıyordu canım uzaktan seviyordum ben seviyordum senin ne düşündüğünü beni sevip sevmediğini merak etmiyordum sana hesap soracak hakkımda kalmamıştı seni azat etmiştim ve bana ait değildin ben, bendeki senle mutluydum ben, bendeki seni seviyordum... lakin o gün bir başkaydı yanımda olmalıydın bu kadar yoğun hiç istememiştim hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı duymuş gibi sesimi bir anda beliriverdi hayalin karşımda yüzüne bakacak yüzüm yoktu üstelik gözlerin beni suçluyordu kapattım gözlerimi yok ettim seni kulaklarımda sorgulayan sesin çınladı cevap veremedim kilitledim dilimi yüreğimse konuşuyordu bağıra bağıra duymadın!!! ama hissetmiştin sen; ’ bende karasın’ desende aktım ben, karalanmadan önce derler ya; ’abdala malum olurmuş’ sende a b d a l mıydın be sevgili? 05.03.2012_____________Seher_Yeli Abdal; Kimseye kötülüğü dokunmayan iyi niyetli kimse. Hayran olduğum sesiyle şiirime nefes olan oğluma mavisecki (Deniz Pınar) Çok teşekkür ediyorum. Emeğine, yüreğine ve nefesine sağlık.Saygılarımla... |