Yürüyorum boğucu Ankara sokaklarında

Belkide umutsuz yarınlarıma

Bedenim bitkin ve yorgun

Yürüyorum kimsesiz kaldırımlarda.



Taşıyor bedenimi yorgun ayaklarım

Düşüyor Ankara’ya damlaları yağmurun

Yürüyorum sokaklarda dalgın dalgın

Bu hayat benim hayal kırıklığım.



Boğuyor beni şehirdeki binalar ve insanlar

Yaşamın anlamını henüz anlayamayanlar

Hırs, nefret ve kinle yaşayanlar

Allah’ı unutup, dünyaya tapanlar.



Benim yerim yok artık buralarda

İnançsız yetişen çocuklarla

Geçmişe saygısız yarınlarla

Yaşayamam artık Ankara’da



HALUK ERCAN