ANNEM...
ANNEME…
Bırak ağlamayı benimle övün Oğlum asker diye ağlanmaz anne Daha bundan büyük olur mu düğün Benim’çün karalar bağlama anne Sana olan sevgim bilirsin yüce Ninniler söylerdin bana her gece Beşiğimi sallamıştın günlerce Beni bugün için büyüttün anne Canım annem uzanırdım dizine Doya doya bakar idim yüzüne Yavrum deyip sokar idin özüne Yine o sevgiye muhtacım anne Hasretlikten başka yoktur kederim Cümlenize candan selam ederim Doya doya ellerinden öperim O hayır duanı beklerim anne 05.11.1970 Şıh Mehmet ÖZTÜRK/HADIMKÖY |
Tebrik ederim.
Selamlarımla.