Bir martıları, bir de kargaları hoş tutacaksınız. Bunlar bela kuşlardır. Güvercinler ile serçelere istediğinizi yapın.

ı ıh... burdaki hesabı öbür tarafa götürme fikrini sevmedim.

en iyisi yosun kokan bi denize atmalı. en kötü ihtimal martılar şikayetçi olur...

Ölümüzle beraber toprağa karışıp yok olurlar (Umarım)

:) peki... denize atmayalım içimize atalım. çevremiz temiz kalsın.

Sonra Koskoca denizleri kirlettik! diye ortaya çıkmak yok ama!

:) hoş olmayan anıları denize atsak

Lisede, acımasız arkadaşların arasında, o ismin hoş anıları olmasa gerek.

:) Piraye... ne hoş isim

Boşuna bazılarının adı Nazım olmuyor: Pirayeyi, Münevveri, Galianyı, Verayı biliyorsak ustanın yoketme (ya da varetme) yeteneği sayesinde biliyoruz.

varolanı yoketmekte ayrı bir hüner tabii...

Ustanın hayatına bakınca olanları da kendisi yoketmiş.

Birincisi gurur duyarım. İkincisi de sadece devamını değil, metnin kendini de yeniden yazabilirsiniz (Şiir ya da öykü farketmez). Bu asla Bu öykü böyle yazılır demek değil, Ben bu öyküyü böyle anlatırdım demektir. Zevkli, dahası verimli olur.

O zaman müsade ederseniz bu konu üzerine birşeyler yazmaya çalışırım. Sizinki gibi olmaz ama...Denemeye çalışırım.

Şöyle diyeyim, bu tip sorulara, kafa karışıklıklarına yol açmadıkları için cenazeler güzeldir. Başka açılardan da güzeldirler ya neyse...

Giderayak ölüm döşeğinde. En azından iddiası böyle. Siz, ben ve dört hanım üstüne başka bir söz söylenene kadar (yani siz ya da bir başkası bir öykü yazana kadar) böyle olduğunu kabul edeceğiz.

Cenazeler güzel midir?

Bir de ben, Giderayak'ın henüz ölmediğini düşünmüştüm.

Çok can yakanın mutlaka canı çok yanacaktır birgün. Buna inanırım. Gönüllü yananlara diyeceğim yok tabi.

Her ne ise, hanımlar iyi niyetlerle toplanmamış belliki...Adam da memnun değil. Allah herkese sevdiği ve sevildiği diyarlarda, kollarda ve mutlu bir şekilde ölmeyi nasip etsin.

Saygılar.

Cenazeler güzeldir; bu tip sorular sordurtmaz. Cümle aleme ilan ederiz, filanca öldü, biz de çatır çatır mirasını yiyoruz, gözünüz kalmasın diye. Ama sorun şudur ki ölü genelde pasif bir kişiliktir, çok ender olarak yattığı yerden kalkar, kalktığında da çevresinde konuşacak kişi bulamaz; herkes kaçışmıştır.

Ölüm döşeği ise bu karşılıklı etkileşim sorununu çözer ama sorduğunuz sorulara da yol açar. Akbabalar gibi sözleri insana bu kişilerin davetli olmadıkları halde geldiklerini söylüyor. Öte yandan Sharon ın gecikmiş olması bu dörtlünün gelişinin kararlaştırılan bir saate denk geldiğinin belirtisi. Demek ki birileri bunların gelişini organize etmiş ama bu Bay Giderayak ın kendisi değil. Kim olabilir?

Bu noktada bir arkadaşımdan bahsetmek istiyorum. Kendisi zamanında oldukça çapkındı, epeyce de can yakmıştı. Tahminine göre canı yananlar kendi aralarında bir dernek (ya da kulüp) kurmuşlar, dayanışma içindeydiler. Hatta kulübün sloganı Sen de mi buradasın? idi. Tabi hepsi arkadaşımın fantezisiydi ama performansına bakılınca Neden olmasın? da dedirtiyordu. Belki Bay Giderayak ın da benzer bir durumu söz konusudur. Birbirlerine Bak, ölüyormuş. Gidelim de en iyi yerden seyredelim! diye telefon eden kadınlar geliyor gözümün önüne. Tek kelime etmeden canının çıkmasını bekliyorlar, akbabalar gibi. Saygılarımla.

Hiç böylesini düşünmemiştim ama neden olmasın? Bambaşka bir yorum, bambaşka bir açı. Çok güzel. Sevgilerimle.

Yine de eskilerden gelenler olmuş. Tanıdığım bir çok kişi, kendileri istese de, kuyruğu dik tutmak uğruna ölüm döşeğine gelmeyecektir. Gelenler de "Gerçekten ölüyorsun, değil mi? İyi!" demek için uğrayacaklardır. Akbabalar gibi. Saygılarımla.