ANNE... 1
Çiçek açmış sardunyaların
Toprakları kabaran saksıların susamış Çocuklarınla yeniden köklenip 45 inde öğrendiğin okuma yazmayı Kolunda defter kitap Koşturduğun sokaklar Köşe başlarında arkadaşların... Karlı kış gecelerinde Heceleyerek o küçük hikaye kitaplarını, Okumaya olan aşkını Çalışmaktan yıpranmış ellerinle Nasıl kalem tuttuğunu yazacağım. Sıcak sobanın yanıbaşında Kulağımda kalan türkülerinle Manilerini anacağım Rengarenk yedi veren gülleri Nasılda içten kokladığını. Göklere yükselmiş kırık kalbine konacak Gözlerindeki ışıltıyla çıktığım yolculuklarda Suskun dudaklarına sevgiler iliştireceğim Adımlarım sürüp giderken sokaklarında Kurtuluşun yok hastalıktan kalkmaya Sözcükler sıralayacağım ardından Gözyaşlarıma dair Yaşatacağım seni İnsan oğlu insan diye. |
“A N N E…”
“Sözcükler sıralayacağın ardından
Gözyaşlarımı silip
Yaşatacağım seni
İnsan oğlu insan diye…”
Yıkılıyor !
Ve yıkıldı şu an yine;
Tüm dünyalar içime,
ANNE denilince !...
Ne kadar da çok,
Benziyordu ANNEME !?…
O da okumayı öğrenmişti kırk beşler de ?
Saklambaç okurdu o zamanlar
Ya da Yelpaze
Heceleye heceleye...
Sokaklara taşardı penceremizden
Yüksek okurken her hece !...
Hani derler ya,
“Gün görüp muradına eremedi”
ANNEM işte tam öyle ?...
Gözlerim nem olmadı sadece,
Yüreğimi sel bastı şiirinizle !!!
Hem dokunaklı yazmışsınız
Güzel güzel cümleciklerle
Ve hem de gürleye gürleye !!!....
Mutluluklar yağsın diyorum !
Ve tebriklerimi sunuyorum binlerce !
Ben böylesi güzel yüreğe !!!...
Onatça tarafından 2/28/2012 10:45:27 AM zamanında düzenlenmiştir.