JENERİĞİ OLMAYAN BİR FİLM...Ne yaptığımı bilmez haldeyim. Tam bir depresif ruh halim var. İçim daralıyor ama nedenini bile bilmiyorum. Hafiften aklımı oynatıyorum sanırım. Çaresizlik içinde boğuluyorum. Nefes alamadığmı farkedebiliyorum. Bitiyorum, Bunu biliyorum... Kafamda çözüm sanılan seçenekler sıralı, Ama hangisinin doğru olduğunu bilmiyorum. Git gide kararıyorum. Kardan adamın güneşi gördüğündeki heyecanı var üzerimde. Kardam adamın ağladığı gibi ağlıyorum her gece. Onun eridiği gibi eriyorum Yok oluyorum. Tasalandığım ’hiç’ olmak değil ’SON’suza, jeneriği olmayan bir filmde gitmek. Tek derdim bu. Uğruna yok olduğum karanlığı Bir daha seyredememek... 04.10.2009 00:20 |