Affet...neye kandın neyine inandın özgürlük var mıydı ki sende payına düşeni alasın masumluğun namussuzca alındığında ellerinden dikilince acımasızca karşına gerçekler yüzleştiğinde her biriyle koşar adım geri dönmek istersin... karabasanlarla rüyaların bölünür dağların gücü yetmez bir bir yıkılır üzerine sakince dalgalanan sular şahlanır şamar gibi iner suratına sırtını dayadığın ağacın dalları sararken bedenini nefes aldırmaz egolarının kuyularında boğarlar sessizce özgürlük senin ne haddine bırakmazlar, bırakamazlar korkarlar senden korkularını sende gizlerler ezdikçe kuvvetlendiklerini sanırlar sen büyüme hep küçük kal... açma gözlerini olduğun karanlık senin aydınlığın yürütmezler, çelmeler dolanır ayaklarına boşuna emeklemeye çalışma uzatma ellerini umuda tutamazlar senin istediğin gibi sakın kanma hele konuşmaya hiç çalışma ürkerler sözcüklerinden sustururlar kirletmesinler, doldurmasınlar kötülükleri bırak kapalı kalsın açma yüreğini... geldiğin yerde kal sıcacık güven dolu seni sıkıca saran canı pahasına koruyan masum kal ve hiç bir şey bilme yine unut tüm yaşananları avuçlarından kaydığına üzülme kandırmaca sadece parlayan yıldız çölde kalan bir serap kıvrıl iyice al cenin şeklini gir yine ana rahmine bakma bana öyle dikme öyle gözlerini gözlerime akıtıp yaşlarını bir ok gibi saplanıp kanatma yüreğimi izin vermediler çocuk engel olamadım elim kolum bağlı izledim öylece özür dilerim çaresizim, çaresiz bırakıldım affet beni affet çocuk... 25.02.2012______________Seher_Yeli |
Resme bakakaldım uzun bir zaman.
Yaratıcının mucizesi resmedilmiş.
Yüreğine sağlık. Her ikisinde de düşündürdün bizi.
Selam ve saygımla...