NEYLEYİM
Ne kadar gülsem de gönül ağlıyor
Bir muamma hale döndüm neyleyim Kader yüreğimi yakıp dağlıyor Ecelin atına bindim neyleyim Buz tuttu duygular titriyor içim Kainatta damla belki de hiçim Gözler sele döndü hem de ne biçim Ecel şerbetini sundum neyleyim Gitmiyor başımdan karalı duman Perişana döndüm hallerim yaman Baki kalan elbet döşümde iman Mevlana misali döndüm neyleyim Canım bildiklerim vuruyor darbe Kendi kendim ile girerim harbe Gönül toprağıma yaptırdım türbe Çok sevmiştim adam sandım neyleyim Kul Garib’im yürek kalmadı bitti Yirmi beş yılım yok olup gitti En sonunda beni perişan etti Adını nefretle andım neyleyim Emine Çerçi |