MERHABA
Ne zaman bunalıp
Uçurumun kenarına geldiğimi düşünsem Bir ışık parlar ta uzaktan Ve bana gel der, Tüm sıkıntılarından uzaklaşıp. Hiç dönmedim arkamı bu sese Hep güvendim Hep tahtında nazlanan bir ece gibi Şefkatle yollarına düştüm Beni kör kuyularda umutlandıran İpek saçlarına tutunup Ve yine kurtuluşum geldi diyerek Gülümsedim yeni bir güne... |