İstanbul’u kuşatan ince uzun yapılar
Açılır mı sizde de sevgilere kapılar

Sıcak mıdır odalar sizde bir nefes kadar
Nefes alır mı sahi labirentten odalar

Şekil şekil taşları üst üste kondurdular
Şehre bir hançer gibi sizleri doldurdular

Doldurdu dört bir yanı kupkuru kalabalık
Tarihinin üstünde hora tepen kabalık

Ne nihavent ne hüzzam nede bir segah kaldı
İstanbul’dan geriye yalnızca bir ah kaldı

Bir hançer gibi saplı kaldınız yapısında
Bilseniz neler saklı sır dolu kapısında

Aldınız bizi bizden çaldınız bizi bizden
Ne kötülük gördünüz vefâ adlı güzelden

Encamınızda saklı sükûtun hırçın sesi
Duvarlarda göz yaşı karanlığın nefesi

Komşuluk ve sevgiyi kibirle öldürdünüz
Nice nice ocaklar yıkıp ta söndürdünüz

İstanbul’u dört yandan kuşatmaya aldınız
Güzel olan ne varsa birer birer çaldınız

Ne yükselip güneşe bir fersah kalırsınız
Ne zemine basarak arzdan baç alırsınız

Gölgeniz bile sabit kalmıyorken yerinde
Ne bu tafra bu gurur gölgeler üzerinde

Gölgeler ah gölgeler gül sesini gölgeler
Gölgeler gölgesizin gölgesini gölgeler

Gölgenize uzanıp onu öper misiniz
Yalnızlığı kahredip çekip gider misiniz

Sizler gelmeden önce sevgide asûdelik
Şimdi geride kalan kupkuru pespayelik

Dostluk kokan sokaklar şirin bahçeler vardı
Ahşap yüklü konaklar etrafa gül saçardı

İki göz odalardan gelirdi kahkahalar
Mahalle camiinden yükselirdi ezanlar

Size yer açmak için yıkıldı birer, birer
Sevgiye hasret şimdi o sevgi dolu evler

Işık yılı yolu mesafe katların sır taşında
Katların cem oluşu yalnız mezar başında

Sizlerde komşusundan habersizce yatanlar
Sizde saklı yetimi gözyaşında satanlar

Ölüm sessizliği var sahte edalarında
Riyakarlar sofrası taklit odalarında

Başınız göğe ermez yükseldikçe katınız
Yükseldikçe sadece yalnızlığa battınız

Bir gün sizlerden daha yükseğini dikerler
Gam çekmeden sizi de fütursuzca sökerler

Sevgiye açılır mı bir gün sizde kapılar
Güldürür mü yetimi kibir dolu yapılar

Gölgenize uzanıp onu öper misiniz
Yalnızlığı kahredip çekip gider misiniz.

Ne nihavent ne hüzzam nede bir segâh kaldı
İstanbul’dan geriye yalnızca bir ah kaldı.

Makberî - Ahmet Akkoyun.......

İstanbulda gökdelen! , yer delen ve İstanbul’u delen her yapılaşmaya yeter artık

Bu şiir İstanbul’u günden güne işgal etmekte olan çarpık yapılaşmanın müsebbibleri için yazıldı..Şehrin dört bir yanını çelik yığınlarından müteşekkil renksiz,ruhsuz hiçbir ahlâk ve değer ölçüsünün kalıplarına uymayan sözüm ona (gökdelen) müdafii’leri için yazıldı Sevgi şevkat ve merhamet katili bu ruhsuz evleri istanbul’un bağrına bir hançer gibi saplayanlar için yazıldı.Ticari ihtirasları için tarih’in ayak sesleri yok edilirken tarih’i ve tarih’e ait dokuyu yalnızca resimlere ve dimağlara mahkum etmeye çalışan rant locaları için. Bilcümle sahtekarca İstanbulsever görünüp İsatnbul can verirken haz alan bizans muhibleri için yazıldı
Yürek dolusu saygı ve selamlar
Makberî - Ahmet Akkoyun