BELKİ BEN...
Belki hep bu yüzden ağlamak istemisimdir
Bir dikili orman bulamazsınız yüreğimin kuytularında Ve hep nadasa bırakılmış öyküler yazılmıstır kurak topraklarımda Yagmur yagdıgında korkarım camurlara bulanır yüzüm, Yûzlerine baktıklarımdan utanır toprak rengi iki gözüm. Belki hep bu yüzden kaçmak isterim kendimden bile, Hırslarım budanmıs bir agacın gövdesi kadar masum, Ve köklerimden sökmek isteyenlerdendir korkum, Her seferinde küllerimden filiz verdim, kendime döndüm, Ben döndükçe yaktılar,yandıkca kendime sövdüm... |