hatıralar canlanıp sen aklıma düştüğünde kaybediyorum kendimi öğretmenim

yedi tepeli şehirden

istanbuldan yazıyorum öğretmenim

elinle başımı okşadığın ve yanağıma kondurduğun busen gitmez gözümün önünden



Merhaba öğretmenim merhaba.Merhaba mekanı çennet kokan ey büyük insan

paylaşmanın dağına çökmüş bir siste

yağmurunda susamış topraga su verirçesine çıkıyor sesin

Ve haydi oğlum haydi gidelim okulumuza değişlerin



Elin kalbinde göysün daralırken çıktığın halı saha maçından

Ve evinin kapısında kalp krizi haberin kulaklarımda çınlıyor öğretmenim



takvimler 30 ekim 2005 saatler geçe yarısına yaklaşmakta

ve bir pazartesi akşamı ansızın bırakıp gittin bizi

oysaki ne hayallerimiz vardı ileriye dönük seninle

ben sensiz yaşamaya alışamadım öğretmenim



uzaklardan yazıyorum öğretmenim

boğazından galata kulesi ayasofyasından sultan ahmetine

Yedi tepeli şehirden istanbuldan yazıyorum



Bir film şeridi gibi geçiyor hatıralar gözümün önünden

o an deryalarda kayboluyorum

sessizlik çökerken geçenin esrarına bir beyazlık çöküyor

sen düşüyorsun aklıma öğretmenim



çok isterdimde bir şiir yazamazdım seni anlatan

elim varmazdı keıda kaleme duygulanırdım

kilitlenirdi yüreğim ve evimizin önünden geçtiğin yola bakardım ağlardım öyle uzun uzun

bir ağırlık çöker üzerime kilitlenirdim öğretmenim



demekki geçenin karanlığını ay aydınlatırken

ben deli divane sana özlemliyken

düşerken gözümden yaşlar bir bir

içimde derin açıları yaşarken ve sana yanarken

sen sınırsız özleminle yüreğime çökerken sana yazaçakmışım öğretmenim



bir futbol topu için kurduğum hayallerde

hep sen büyürdün tutkusu olduğun fenerbahçen gibi küçük ve öğrençi yüreğimde

nerden bilirdim senin bendeki ışığı aydınlatmaya çalıştığını

yoksa hangi öğretmen istemez fırtına deresinden öğrençisini kuçağında geçirmeyi



yıllar çabuk geçiyor öğretmenim yaşlılık saçlarımdan başladı önçe

kalbime vuruyor ve dizlerime sonra yıllar harçıyor bedenimi

hayatımın en orta yerindeyim ve seni çok özlüyorum öğretmenim



açılar en çok yürek kanarken yakışırmış adama diyorlar öğretmenim

içim almıyor gidişini bizi terk edişini

yanımda olsaydın şimdi anlatırdım sana öğretmenim sensiz nasıl üşüdüğümü



çanım sıkılııyor yüreğim kanıyor yaşama arzusunda terk ettiğin günden beri

şimdi atsam kendimi bu kayalıklardan yeridir sensiz yaşanaçaksa hayat

seni çok özlüyorum seni çok seviyorum öğretmenim



insan yedisinde neyse yetmişindede odur derdinya

nede haklıydın hayata hazırlarken bizi bir baba şevkatinde

bir görebilseydin öğrençilerin hangi mevkide öğretmenim

nasılda gururlanırdın sen gururumuz olduğun gibi



hani derdinya büyüdüğünüzde biyerlerde olduğunuzda

arkanızdakileri koruyun kollayın onları biz senin açtığın yolda

anlımız ak başımız dik yürümekteyiz sen rahat uyu öğretmenim

içimzde senin öğrettiklerin ve senin sevgin oldukça asla tukenmez bitmeyiz biz

seni çok seviyoruz seni çok özledik ruhun şaad olsun öğretmenim...