İçimdeki Sessiz Fırtınalar
Fırtınalar gibiydi içindeki,
Sessizdi,sinsice esiyordu yüreğindeki.. Çok güçlüydü fırtınalar, Savuruyordu içindeki herşeyi. Bir o yana bir bu yana, Gidiyordu her tarafa, Kalbi sanki yerinden çıkarcasına, Ağlıyordu durmadan hıçkıra hıçkıra. Ama çok güçlüydü, Katlanabilirdi,dayanabilirdi. Köklerine sıkıca sarılmış, Bir ağaç gibiydi. O kadar güçlüydü ki, Unuttu onu hemen yüreği, Direndi,dayandı,çabaladı, Ve sonunda ayakta dimdik kaldı. |