Ağladı...
İreyhan kokulu dağlarda kaldı,
Göynüdü maralım durdu ağladı… Hıçkırdı pervâdan dağlar ufaldı, Kahır çiçekleri kurdu ağladı... Gönül kâbesinin çerağı pîr’ di, Aşkla sıvadığı kaleydi surdu. Kırılmaz çevganın çarkını kırdı, Hakikât bezm’ inde hürdü ağladı... Aşk’ ın katresi o bahr-ı kerâmet, Sırında kıvanan gökçe bir samet. Nâr-ı gam içinde getirir kamet, Hak-i dergâhını kardı ağladı... Çığrışan bülbüldü gülzâra bağban, Zühre’ sine vurgun bir deli çoban. O leb-i teşne o bir dil-i sûzan, Gönülden gönüle cardı ağladı... Iradı kendine kendi yadeldi, Eridi gözünün yağı inceldi. Sabır iğnesiyle nefsini deldi, Kemalât cem’ inde tordu ağladı... Bâd-ı hazân değdi gönül teline, Bozuldu perdesi küskün diline. Ahvâlini soran yok ki biline, Beyhûde bendini yordu ağladı... Bir serkeş âşığın dâr’ına düştü, Gülüşü yaralı yârına düştü. Kırlangıç düşleri varına düştü, Habîb’in dağında Tur’ du ağladı... "Ey sadr’ımın gülü özü derinim, Cevr-ü cefa ile âh İnim inim... Müjgânımda bulut eşk’imdeki bim" , Dedi sayrı gönlü çordu ağladı... Niye ses vermiyor çavlanı, maküs Talihe mi yoksa yârine mi küs? Sinesi vatansız aşklara mı üs? Hasret zindanında sordu ağladı... Hangi birin desin içinde yara, Sözün içinde söz visâli yâra. Bu kemter refika diyâr diyâra, Hasretin ipini gerdi ağladı... Refika Doğan -Antalya 2012 Car: Çağrı, tellal ile duyurma; ilan. Tehlike durumu . Gülzar: Gül bahçesi Bağban: Bahçıvan Çevgan: Baston, ucu eğri değnek. Hakikat Bezm’ i: Hakikat meclisi Ruşen: Aydın, parlak, belli, aşikar. Çavlan: Şelale yüksek, ulu Leb-i Teşne: Susamış, dudağı kurumuş Dil-i Suzan: Yanık Gönül Göynümek: Yanmak, dertlenmek, üzülmek, içlenmek. Ham meyve olgunlaşmak, yumuşamak. Perva: Çekinme, sakınma, korku Bahr-ı Kerâmet: Keramet denizi Gözgü: Ayna Kıvanmak: Övünülecek bir olaydan dolayı sevinmek, iftihar etmek, memnun olmak. Gökçe : Güzel. Samet :1.Çok yüksek, ulu.2.Kimseye ve hiçbir şeye muhtaç olmayan Kamet: Boy, endam. camide namaza kalkmak için okunan ezan. Hak-i Dergah: Dergahının toprağına, eşiğinin toprağına Sadr: Göğüs Lübb’i derinim: Akılla duygunun birleştiği yer, İç. Öz. Cevr: Eza, cefa, eziyet, gadir, zulüm, sitem Müjgan: Kirpikler Eşk: Gözyaşı.dem Buşu : Öfke, kızgınlık Bim: Korku Teşne: Susamış |
Talihe mi yoksa yârine mi küs?
Sinesi vatansız aşklara mı üs?
Hasret zındanında sordu ağladı...
,.
Refika hanım
şiirinizin her bir kıtası ayrı bir güzel,
soru şeklindeki tümceleriniz
şiiri daha bi güçlendirmiş,.
yüreğinize,kaleminize sağlık,.