işte gidiyorum haytından gitmeleri hiç sevmesemde
ardıma bakmadan ağlamadan
denizleri döksem gözlerine gözlerinde baka kalsam derinliklere
ışığı kapatsam yüreğime seni karanlığa gömsem
ve bu harabeye dönmüş virane şehri terk edip gitsem

sis inmiş binalara ve ara sokaklara
sokaklar ıssız çığlıklarla haykırıyor yanlızlığını
sevgilim ben gittikten sonra bu şehre hiç güneş doğmadı
hep yas hep gözyaşı
boyası dökük duvarlara argo kelimeler kulanılmış
püskürlü boyayla, bir yazı dikkati’mi çekti
duvarda bir kalp ortadan ikiye bölünmüş
bir yanda kzın ismi diğer ayrı parçada da erkeğin
kız haykırıyor sevdiğine bırakma beni diye
erekk duymuyor
yaşam mücadelesi veriyor hatanede
kalbi durmuş erkeğin
çalışması için kızın kalbi gerekliymiş
ve kız kalbini ikiye bölmüş yarısını erkeğe vermiş
ve kalpleri bir olmuş aşkları dillere destan
bende böle olmasını isterdim
ama sen beni kalbinden
sürgüne gönderdin....


yazan : samet karaoğlu