Ey gönül!
Güle özendin, gül oldun.
Gül bahçesine girdin;
Semavi tahtına kuruldun.
Gülün ömrü az olur, demedim mi

Bülbülü aşık ettin kendine;
O da ezelden âşıktır istiklâle.
Sakın aldanma!
Bülbülün iltifatları benzer hayale,
Terk eder seni, demedim mi?
Güzel kokuna güvendin,
Unuttun dikenini!
Sıcak elleri mekan tutup
Koklanırım sandın.
Elleri kanatırsın demedim mi
En sonunda büküp boynunu,
Teslim oldun bağbana
Emir gelince nihayet,
O da dalından koparıp seni,
Vazoya koyar demedim mi?
“Gülü seven, dikenine katlanır.” derler.
Nerede o eski sevenler?..
Mademki bülbül bile seni
Terk eyler!
Yaradan’a teslim ol,
Aslına dön,
Ey gönül!..


Feyyaz ALBAYRAK