KIRMIZI GÜLLER DÜŞTÜ
Yokluğunda tükettim günleri yudum yudum,
Sen gidince peşime, çileli yıllar düştü. Açmadı şu göğsümde; ne karanfil, ne leylâk, Gönül sahralarıma, kırmızı güller düştü. Her gün başka bir dertle, ayrı yerden vuruldum, Düştüm ağyar eline, harman harman savruldum, Öyle yalnız kaldım ki, gölgelere sarıldım, Yıkılmış mihrâbıma, simsiyah tüller düştü. |