Ne kadar da uzak kaldık sevgili!
Ne kadar da uzak kaldık sevgili!
Ben özlüyorum, sen özlüyorsun.. Bir türlü dolaşamadığımız sokaklar, Ayak basmadığımız kaldırımlar bizi özlüyor.. Söylenmemiş kelamlar Duyulmamış, anlatmadığımız masallar Özleyecekler hep, uyku nöbetlerinde ya da aşk cinnetlerinde.. Islanmadığımız yagmurlar, hüzün dağıtıyor Adını koyamadımız duyguların ışığında.. Onlar da özleyecek bir körün mutluluk anlarında.. Ben özlüyorum, sen özlüyorsun Zamanda özlüyor bizi.. Sehrin en tepesinde biz/siz bir manzara Yan yana oturulmamış, kaçırılmış otobüsler.. İki kahve arası edilmemiş sohbetler Onlarda özleyecekler.. Ben özlüyorum sen özlüyorsun Ben daha çok özlüyorum.. Dahası seni özlediğim kadar hasret Özlemediğim kadar mühebbetim sana.. |Özgür özdemir |