Bir aşkın hüzünlü biyografisi
../
(Açılış-I. Perde) Gözgöze gelince ilk kez Bir özlem ateşi saracak Bedenlerimizi, Güneşi tutabileceğiz çıplak ellerimizle. Ellerimiz yanacak, Biz yanacağız. Biz zaten yangınlarda değil miyiz ki? (II. Perde) Ruha düşünce ilk Cemre, Tende arzulayacak tabii ki. Ve Ay misali, Manasını aşkın; Yansıtacağız gözlerimizde. Yanıp kavrulacak bedenlerimiz Yollarında sevdanın. An gelecek, Eriyeceğiz, biteceğiz Azar azar. Yılları yolları koşar adım, Birer birer tüketeceğiz. (III. Perde) Bu koşunun ardından Bizde mum misali tükeneceğiz Velhasıl, Bir sabahın akşamında Veyahut Eriklerin çiçek açma mevsiminde diyelim Ereceğiz nihayetine aşkın. (IV. ve Son Perde) Sonra mı? Sonrası vahim işte Ey Sevgili.. Ardından yıllarca birikmiş Nefretlerimizi birbirimize kusacağız İhanetleri ortaya dökeceğiz. Bir zırh misali Birbirimize birbirimizin Hatalarını kuşanacağız... (Perde Kalmadı artık. Yırtıldı tüm perdeler) Vuracağız öldürürcesine, vurulacağız. Sonunda bir gazetenin üçüncü sayfasında İki sütuna manşet Bir haber olarak kalacağız... Heidenheim, 11. Şubat 2012 |
bu hikaye
her coğrafyada
hep böyle hazin mi biter...
saygıyla şair