Şehr-i İstanbulda Bir Sabah Daha
Gecenin kendini Tan’a bıraktığı anlarda;
Şehr-i İstanbul arınmış rü’yalarından Sen ,sarhoşluğum ,şişenin dibi görünmüş. Bir iki damlan kalmış mehabetli sabaha Hazinini kaybetmiş bir karanlık,yerini Kuru güle bıraktığı anlarda Tanrı’nın mabedi mahremime dolmuş Beni kucaklıyor adeta Senin bana aksettiğin anlarda Ebediyetim olduğun anlarda Mahrem-i hakikatim olduğun anlarda Sabah-ı güneşim doğdu demektir. EYLÜL AKYÜZ |