Başımda bir el beni dürtükler
Dürtükler lime lime eder beynimi
Ocağımı yakarken koca kütükler
Kustum ağzımdan bütün kinimi…

Bastığım her yerde tuzak biçimi
Ayağımın altında cam kırıkları
Saldığım geceye çeke çeke içimi
Korkumun duraksız hıçkırıkları…

Omuzunda dünyayı taşıyan adam
Bir ben miyim kainatın hamalı
Kum dolu gözlerim kum dolu odam
Kirpiklerim sanki birbirine yamalı…

Cambazlar odamda at oynatırlar
Birbirine karışır sesleri kulağımda
Saatler zamanı tik-takla kaynatırlar
Nicedir hasretim uykuya yatağımda…

Beynime sebepsiz kuruntular doluşur
Aklıma vurulur paslı demir kilitler
Sokaklarda aç köpekler uluşur
Kapımın önünde dolanır durur itler…

Gökten üzerime koca bir dağ yıkılır
Altında ezilir güçsüz bedenim
Hayalimin enkazında ruhum sıkılır
Ben daha ölmeden ölenlerdenim…

Ağlamaklı görünür aynalarda hayalim
Taş oldu artık yürek, taş oldu sine
Ne zaman dövünmekten kurtulsa elim
Basarım hayalimin yerdeki gölgesine…

Bütün yollarımın bitişi buzda
Adımımı atamam eşiğimden dışarı
Kaldıramam üstümden hem de Temmuzda
Göklerin üzerime döktüğü karı…

Döşeğim bu yükümü taşır mı dersin
Taşır mı ateşten kandili başım
Artık benim cezamı hakikat versin
Göstersin kendi mezarını naaşım…

İsmail ALDEMİR / 18 MAYIS 1999