Sona Doğru
Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim:
Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim. Dünya denen mezellete dalsın her isteyen; Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim. Herkese bir özleyişle yaşar... Ben de öylece Altaylar’ın ve Tanrıdağ’ın çevresindeyim Merdanelikle şöyle bakıp ayrılıklara Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim. Artık vedâ zamanına pek fazla kalmadı; Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim... |