KİMLİK SONNETSİ
ben aynada büyüdüm, aynalar ise bende:
acıları gezerken, sözlerimizle ikiz: birlikte olduğumuz, ah, o ürkünç bedende bakarken kendimize, sevişen günlerimiz birer görünüp dibe çöker...ah, kısır bir yolculuk bizimki... hani durak, yol nemde? hangimiz ötekine giz oluruz ya da sır? ayna tende dağılır, ten aynada yiter de fırtına saatlerde aşklardaki ince kum üstüme yığılırken, aksamları kederle -ve sanki sevişirmiş gibi ikindilerle, o dökülüp düşerse kırılan ben olurum... kimliğim oldu benim, çoktan geçtim adımdan, ah, başka bir şey değilim aynalarımdan... |