BULUTLANMA SONNET Sİ
söylesem hüzün olur, söylemesem de hüzün;
zaten sözler de bezgin... kime anlatılsın? âh, dil’den ürker olduk; kimse dil’in bir düğün olduğunu bilmiyor; bir kenara atılsın diye bekliyor şiir... yılışık ve savurgan çok boyalı bir gülün yükselişi... ne hâzin!.. giderek kendimize sığınacak korugan bile bulamayarak... –ve elbette magazin bir yalnızlık edinip, n’olacaksa olacak diye yollara vurmak... terkide kaldı atım! aşklar bile sindiler, saklanıp köşe bucak; kalbimiz aksadata, âh, hazlar alım satım... ve giderek aynada nedensiz kırılmalar; dil bitti!.. söz susuyor!.. bende bulutlanmalar... |