Sabaha Kadar
Kopamadım yollardan
Baktım sabaha kadar Gelmedinde, dünyamdan Bıktım sabaha kadar Ufacık bir ilgine Can adadım sevgine Hayret! ölmedim; yine Çıktım sabaha kadar Vurgunum yüzlerine Hasretim sözlerine Gönlümü gözlerine Ektim sabaha kadar Varlığım harap oldu Benliğim türap oldu Gözyaşım şarap oldu Çektim sabaha kadar Bu gece senelerden Çok uzun geldi. Neden? Ne ruh kaldı ne beden Çöktüm sabaha kadar Direndin gelmemekte Halimi bilmemekte Sevilip, sevilmemekte Tek’tim sabaha kadar Aklım, iradem sende Aşkın vardı dümende Bir garibim ben bende Yoktum sabaha kadar. |