KÖMÜR GÖZLÜM
Sen gideli terk eyledim sılayı,
Duramadım kömür gözlüm, durmadım Gülüm hazan oldu ondan dolayı, Deremedim kömür gözlüm, dermedim. İsterdim olmanı şimdi şurada, Hasretini çekiyorum burada, Kısmet olup senin ile murada, Eremedim kömür gözlüm, ermedim. Kışta kaldı gönül, özler yazını Süre süre bir ceylanın izini, Yıllar geçti bir gün olsun yüzünü, Göremedim kömür gözlüm, görmedim. İflah olmaz,mazlum ahını alan, Ağlar elbet bir gün, halime gülen, Düzenbazlar gibi, çeşitli pilan, Kuramadım kömür gözlüm, kurmadım. Dışı donanların yanar içleri, Garipler sevdikçe, bitmez suçları, Çok istedim amma, sırma saçları, Öremedim kömür gözlüm, örmedim. Kıskandım dalında ötenden seni, Suçladığım yoktur hatan dan seni, Yattığın karın da, yatandan seni, Soramadım kömür gözlüm, sormadım. ŞENER" der ki arayamam, aramam, Kırılır kollarım ,haram saramam, Kapın kapım değil gayrı, varamam Varamadım kömür gözlüm, varmadım. Ahmet ŞENER |
Sevdiğiyle birlikte yaşanılan güzelliklerin nice ortamları insanın hislerine bir hançer olur hicranın pençelerine yakalanınca. Unutmak için bir çare aranır o şehirden kaçışta, gel gör ki unutmak ne çare! Alışılan tek şey yokluğuna alışmaktan ibaret!
Nice gönüllerin ortak sesiydi şiiriniz.Bütün samimiyetimle kutluyor, gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum...