Yoksulluğumu Engeller Sınıfına Yerleştirdim
elim ayağım
kolum bacağım burnum kulağım kaşım gözüm olması gereken yerde olduğu halde sevileri yumak yapıp sevdalarımı uçurtmamışsam gönlünün ufuklarında ben engelliyim ey büyük sevdam!... ben yerin diplerinde anlayanlara dökmüşüm alın-terimi, pişmanlığım yoktur... beni kahreden karanlıkları delemeyen kendini lüzumsuz üstler sevdasına vuran bir yüreğin vurdumduymazlığıdır... yoksulluğumu engeller sınıfına yerleştirdim. yüreğimin en büyük zenginliğini verdim stantlara meğer ne güzelmiş duygular okyanusundan bakmak dünyaya... bırakmak olmayacak düşleri gerçeklerin koluna girmek meğer ne güzelmiş yeni bir yolda yürümek... ben artık umudun güler yüzünü yerleştirdim göz bebeklerime yeni bir güne başlarken bütün yıldızları ertesi gecelere gönderdim... önüm açık geçmişim, varmışım umutsuzluğun en uzun viyadükleri ötesine... bir el uzanır avuçları sevda yüklü, tutarım kaygılarını yitirmiş davranışlarımla... ben artık engeller zincirini kırmış yürüyebilirim yakasında yaşam sevinci asılmış sabahlara... 08 Şubat 2012 Gebze/Kocaeli |
yüreğimin en büyük zenginliğini verdim stantlara
meğer ne güzelmiş
duygular okyanusundan bakmak dünyaya...
bırakmak olmayacak düşleri
gerçeklerin koluna girmek
meğer ne güzelmiş
yeni bir yolda yürümek...Güzel yüreğinizin sesi dizeleri kutluyorum Esat Hocam.Şiirinize çokça tebriklerimi bırakıyor,dost yüreğinize saygılar sunuyorum efendim..Kaleminiz yorulmasın yazsın her daim...var olun...