Dün - Bugün
Dün bir çocuktum küçücük,
Karların yağışını seyreder sevinirdim. Uçuşan kuşları, Koşuşan insanları görürdüm penceremizden. Tamam, kuşları anlamıştım da, Ya bu insanlar; Nereye gidip gelirlerdi, Ne yaparlardı bu soğukta… …………………………… Böyle böyle düşünürken, Geçerdi günlerim. ………………………….. Ve şimdi! Büyüdüm. Bir başıma, Kaldım ortasında hayatın, Anladım, insanların deliler gibi koşuşturmalarını. İşte o yüzden hep el sallarım şimdi, Pencereden bakıp, Ne yaptığımıza anlam veremeyen çocuklara. El sallarım, Çok uzaklarda kalmış, Meraklı çocukluğuma. 23.01.2006 Ahmet Ormancı |