Duyuşlar
I
Yolda yuvarlanan bir taş Karşıki yapıya doğru. Ne taşıdır?... Anlamak zor .! Hiç Anadolu kokmuyor. Bu taş benim taşım değil Önümde tabak tabak aş, Bardakta renkli renkli su, Kim pişirmiş, Kim kotarmış? İçinde acep ne varmış?... Bu aş benim aşım değil ! Bazı gözlerden akar yaş, Benimsiyemem doğrusu! Belli yürekten akmıyor, Benim içimi yakmıyor... Bu yaş benim yaşım değil II Tövbe ! Yanılmışım meğer Üstünde izim, serteser. Çocuğum, sen postunu ser Bu yer Türk’ün öz vatanı. Atalarım, kapısını Açmış, yapmış yapısını, Mühürlemiş tapusunu . Bu yer Türk’ün öz vatanı Kanla çizilmiştir sınır Uzanan eli hemen kır! Hak, hakikin yardımcısıdır. Bu yer Türk’ün öz vatanı |