Bu yürek neleri kaldırmadıki
Elbette bu acıyıda kaldırırdım
Bunlarada göğüs gerer ayakta kalırdım
Ah be sevgilim yaşayacağım en büyük acıyı sen sanırdım.
Ama daha büyük acılarda varmış
Ananın, babanın yürek acısı,
Kardeşinin çaresizliği varmış,
Tüm yükün senin üstünde olduğunu hissetmek varmış.
engel olamayacağın hadiselerle başlarmışsın her yeni güne …
Söyleyceğin o kadar çok şey varken susarmışsın acılara.
Derdine hiçbir şey çare olmazmış…
‘’Büyüdükçe dertlerin büyür ‘’ derler ya,
Yalan be sevgili
17 yaşında susturdular yüreğimi,
En hoyrat halimden, o pembe düşlerimin arasında çaresiz düştüm,
Hayatın acı ama gerçek yüzüne…
Engel olamadım hiçbirine,
Hayaline sığındım hayalin bile kaçtı acılarımdan.
Öyle bir yola soktu ki hayat ,
Elim kolum bağlı kaldı.
17 yaşında söndü tüm ışıklarım,
Tüm papatyalarım soldu,
Gülüşlerim terk etti beni…
Sırtım bıcak izleri ile doldu taştı.
Sana kızardım ben,
Oysa sen söz vermemiştin ki hayatımın her anında yanımda olacağına…
Kanımdan, canımdan olan insanlar terk eylemiş beni sen terk eylemişsin çok mu sevgili…
Bu yürek her şeye dayanır dedim demesine ama
Bazen yüreğim öyle depremler altında kalıyor ki,
Bırak diyorum, bırak gitsin inceldiği yerden kopsun…
Olmuyor ne kopmasına izin verebiliyorum ne de bu acıyla yaşayabiliyorum..
Ölmek istiyorum, sonsuza kadar susmak istiyorum, çaresiz gözlerden, mutlu olduğunu sanan o kalpten sonsuza kadar kurtulmak istiyorum.
Bunu bile yapamıyorum.
Kimse bilmez derdimi bilemezler
Kendilerine göre asarlar biçerler
Yaşıtlarıma özeniyorum bazen onlar hala o pembe düşlerin içindeler ..
Ben ise çıplak yüreğimle camların üstünde yürüyorum.
Bir kelebek olmak istiyorum bazen. Herşeyine hayran olduğum kelebekler gibi olmak istiyorum…
Belki bir gün sonra öleceğim ama hayatım temiz ve saf kalacak…
Sana isyan ederdim ben hep yalana gerek yok yeri gelir lanet okurdum.
‘’Ben yaşayacağım en büyük acıyı yaşadım. Bundan daha büyük acı olamaz’’ derdim.
Sonrası belli zaten hiçbir zaman içinden çıkamayacağım bir acının içine düştüm .
Hiçbir elin silmeye cesaret edemeyeceği kadar gözyaşlarımda boğuldum.
Daha yeni yürümeyi öğrenmiş, başka bedenlere tutunarak yürürken arkama bakmadan koşmayı öğrendim ben ..
Her günün başında diğer günü düşündüm.. ‘’ Acaba ne olacak? ‘’
Yaşım 17… sen hiç yüreğime bakmayı denedin mi sevgili…
Sen her yeni güne başka yataklarda göz açarken, ben her yeni güne ecel terleriyle göz açtım…
Sen şimdi yatağına ter dökerken ben gözyaşımı döküyorum..
Ve bu sefer senin için değil…
Anamın, babamın yürek acısına,
Kardeşimin çaresizliğine ağlıyorum…
Bunu söylerken hiç pişmanlık duymuyorum. İnan seni ve bana yaşattığın o pembe acıları özlüyorum.
Her masal bir gün biter . Benim masalım biraz daha erken bittti.
Her masal mutlu sonla biter. Benim masalım MUTSUZ SON’la bitti….
CANSU AYDIN