Neden ki hüzün art niyetle , saçlarımdan tarıyor Yol ve yordamı bilemem ki, niye taban kayıyor Yeisler içim’e çöküşte, huzur irkip cayıyor İs tüten gönül temelinde, hasretler kavruluyor Sıcak giysilerdesin ama kibirler savruluyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Kim bilir o kirli elleri, hangi ruhsuz kirletti Bir anlık zevk ve sefa için, hangi zalim inletti Sonra da koyarlar adını, felek vurup titretti Bu edepsizce davranışla, bir lokmayı arattı İmkândan mahrum bu hayatı, Allah’ım mı yarattı? Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Bin bir çeşnilerin içinde, gözler neden doymuyor Gönül saranım var ise de, ruhum da his koymuyor Har vurup harman savururken, edep can da durmuyor Öz’ü tok iken garibana, kul gibi davranıyor Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Sen rezilcesine gülerken, o alnı pak ağlıyor Siz düşünmez mundar koşarken, isyan’ı kan bağlıyor Dön de bak geri de neler var, çöpten rızık sağlıyor Göz mü kör kulak mı sağır, feryat dağ’ı oyuyor? Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı oluyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
(07.02.2012)AZAP…
DOST GÖNÜLLERDEN:
Acı gerçekler böyle yazılır, Ama gören göz az kime ne gerek. Yaşarken insanın mezarı kazılır, Gir der sitem haydi gir direk..........Hakan Kurtaran
Sokakları mesken tutan çocuklar, Yürek çarpar, dudak çatlar, uçuklar. Atılır mı bunlar, daha küçükler? Karda, kışta, sokaklarda yatılmaz Çocuklara bu hayat dayatılmaz... .............................................
Paramparça sırt baş, sanki dalanmış. Sanırsın ki, yokluğa sevdâlanmış... Bir lokmaya sokak sokak dolanmış Dolukur gözleri, kaşlar çatılmaz Çocuklara bu hayat dayatılmaz... ...............................................HŞT
Ceket yırtık pırtık,kundura patlak. Ayaz fena vurmuş,elleri çatlak; Ağlasın kaldırım,utansın sokak !.. Sıcak bir yuvayı özlemle anar; Dünyası boşlukta döner ha döner.
Suçun kenarında ezik ve korkak; Beden yorgun,yürek gamlı,göz ıslak; Gece yorgan olup onu saracak. Hayatın tüm yükü sırtına biner; Dünyası boşlukta döner ha döner....Nilmavisi
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Neden ki hüzün art niyetle , saçlarımdan tarıyor Yol ve yordamı bilemem ki, niye taban kayıyor Yeisler içim’e çöküşte, huzur irkip cayıyor İs tüten gönül temelinde, hasretler kavruluyor Sıcak giysilerdesin ama kibirler savruluyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Kim bilir o kirli elleri, hangi ruhsuz kirletti Bir anlık zevk ve sefa için, hangi zalim inletti Sonra da koyarlar adını, felek vurup titretti Bu edepsizce davranışla, bir lokmayı arattı İmkândan mahrum bu hayatı, Allah’ım mı yarattı? Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Bin bir çeşnilerin içinde, gözler neden doymuyor Gönül saranım var ise de, ruhum da his koymuyor Har vurup harman savururken, edep can da durmuyor Öz’ü tok iken garibana, kul gibi davranıyor Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Sen rezilcesine gülerken, o alnı pak ağlıyor Siz düşünmez mundar koşarken, isyan’ı kan bağlıyor Dön de bak geri de neler var, çöpten rızık sağlıyor Göz mü kör kulak mı sağır, feryat dağ’ı oyuyor? Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı oluyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
(07.02.2012)AZAP… ............................ Kalmaz ağabeyim, onlarda olmayan tek şey merhamettir belki de.... Duyarlı ve ihlaslı kaleminizi kalbi saygımla selamlıyorum...
Bin bir çeşnilerin içinde, gözler neden doymuyor Gönül saranım var ise de, ruhum da his koymuyor Har vurup harman savururken, edep cepte durmuyor Öz’ü tok iken garibana, kul gibi davranıyor Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Çocuklar...Dünyaya gelmek onların suçu değil ki.Onlara sebep olan ana ve babalara ne demeli.Kaderlerine terkedip merhametsizce davranmalarına ne demeli.Hiç mi merhametleri yok.Evet yok.İnsan ne kadar kötü koşullarda olursa olsun,değilmi ki o masum çocukları dünyaya getirmişler,o halde onlar için ayakta kalabilmeliler,canlarını dişlerine takarak.Zaten dünya açlık,sefalet,savaşların pençesinde.Dünyaya getirilen her çocuk için üzülüyorum,nasıl yetişecekler,neler bekliyor ve ne olacaklar diye.. Tebrik ederim değerli hemşerim.Yine muhteşem bir eserdi usta kaleminizden,var olun.Saygı ve selam ile..
Bin bir çeşnilerin içinde, gözler neden doymuyor Gönül saranım var ise de, ruhum da his koymuyor Har vurup harman savururken, edep cepte durmuyor Öz’ü tok iken garibana, kul gibi davranıyor Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Sen rezilcesine gülerken, o alnı pak ağlıyor Siz düşünmez mundar koşarken, isyan kan’ı bağlıyor Dön de bak geri de neler var, çöpten rızık sağlıyor Göz mü kör kulak mı sağır, feryat dağ’ı oyuyor Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı oluyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Yüreğinize sağlık hocam muhteşem anlatım kutluyorum selamlar......
Ceket yırtık pırtık,kundura patlak. Ayaz fena vurmuş,elleri çatlak; Ağlasın kaldırım,utansın sokak !.. Sıcak bir yuvayı özlemle anar; Dünyası boşlukta döner ha döner.
Suçun kenarında ezik ve korkak; Beden yorgun,yürek gamlı,göz ıslak; Gece yorgan olup onu saracak. Hayatın tüm yükü sırtına biner; Dünyası boşlukta döner ha döner.
Demiştim ben de ..... Çok duygulandım resim içimi parçaladı... Duyarlı yüreğinizi kutlarım....Saygılar.......
Duygulu ve insancıl duyguların nakş edildiği bir eser, naif ve duyarlı yüreğinizi kutlarım, ülkemizin gerçeğine parmak bastığınız için ayrıca çok tşkr dost şair...
Benzer frekansta bir şiirimi aklıma getirdiniz üstadım...
Sokakları mesken tutan çocuklar, Yürek çarpar, dudak çatlar, uçuklar. Atılır mı bunlar, daha küçükler? Karda, kışta, sokaklarda yatılmaz Çocuklara bu hayat dayatılmaz... .............................................
Paramparça sırt baş, sanki dalanmış. Sanırsın ki, yokluğa sevdâlanmış... Bir lokmaya sokak sokak dolanmış Dolukur gözleri, kaşlar çatılmaz Çocuklara bu hayat dayatılmaz... ...............................................HŞT
duyarlı asil yüreğinizin bir tefekkür sonrası sayfalara döktüğünüz hayatın gerçeklerinden bir sahne iç acıtıyordu. ama gerçekler bunlara çok benziyor...anlam doluydu,ibretlerle karılı bir şiirdi. düşündüren ve vicdani rahatsızlıkları olanlara lanet uyandıran duyarlı müstesna bir şiirdi. tebrikler ve saygılarımla...HŞT
Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı alıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Acı gerçekler böyle yazılır, Ama gören göz az kime ne gerek. Yaşarken insanın mezarı kazılır, Gir der sitem haydi gir direk. Yüreğine sağlık Azap Hocam. Saygılar...selamlar ...
Duyarlıllıklarınızla,toplumda oluşan vahşice olan egoların oluşumundan sonra suçsuz günahsız çocukları sokaklara atarak onları kendi kaderlerine terk edimesi kadar acı ne olabilir ki,yaşam herkes için aynıdır,can acıması aynı,açlık,sefelik,mutluluk aramak hep aynı.istenilen hayatı görebilmek herkesin düşündedir.Acaba o sokaklara terk edilenlerin istemi,mutluluğu,insan olarak insanca yaşama hakları yok mu?Bilmem kaçımız üzülür,kaçımız neme lazım deyip geçeriz.Sosyal bir anlayış ve sosyal bir düşünce nerde kaldı vesalam..Hüzün dolu bir şiir okudum.Kutlarım ustadım...Sevgi ve saygılarımla...
Sen rezilcesine gülerken, o alnı pak ağlıyor Siz düşünmez mundar koşarken, isyan kan’ı bağlıyor Dön de bak geri de neler var, çöpten rızık sağlıyor Göz mü kör kulak mı sağır, feryat dağ parçalıyor Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı alıyor Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
iç burkan hayatın gerçegi düşmüş satırlara duyarlı yüregine saglık üstad.
Neden ki hüzün art niyetle , saçlarımdan tarıyor
Yol ve yordamı bilemem ki, niye taban kayıyor
Yeisler içim’e çöküşte, huzur irkip cayıyor
İs tüten gönül temelinde, hasretler kavruluyor
Sıcak giysilerdesin ama kibirler savruluyor
Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Kim bilir o kirli elleri, hangi ruhsuz kirletti
Bir anlık zevk ve sefa için, hangi zalim inletti
Sonra da koyarlar adını, felek vurup titretti
Bu edepsizce davranışla, bir lokmayı arattı
İmkândan mahrum bu hayatı, Allah’ım mı yarattı?
Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Bin bir çeşnilerin içinde, gözler neden doymuyor
Gönül saranım var ise de, ruhum da his koymuyor
Har vurup harman savururken, edep can da durmuyor
Öz’ü tok iken garibana, kul gibi davranıyor
Hiç mi merhametiz kalmadı, has olan avlanıyor
Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
Sen rezilcesine gülerken, o alnı pak ağlıyor
Siz düşünmez mundar koşarken, isyan’ı kan bağlıyor
Dön de bak geri de neler var, çöpten rızık sağlıyor
Göz mü kör kulak mı sağır, feryat dağ’ı oyuyor?
Elbette bir gün yer ve gökte, Hak hesabı oluyor
Biz mi çok yoksuluz yoksa ki, sokakta ki çocuk mu?
(07.02.2012)AZAP…
............................
Kalmaz ağabeyim, onlarda olmayan tek şey merhamettir belki de....
Duyarlı ve ihlaslı kaleminizi kalbi saygımla selamlıyorum...