06.08.11
HAYAT…

87 yılına elveda 88 e merhaba demeye tam 10 gün kala
İzmit Devlet Hastanesi’nde gözlerimi açmışım hayat yolculuğunu süreceğim “kendi dünyama”.
Böyle söylüyorum çünkü insanların yaşadıkları ve yaşadıklarına bakış açılarıyla şekillenir dünyaları,
Böylelikle herkesin ayrı renklerde ayrı tatlarda yaşamları olur diye düşünmekteyim 2011 yılının Ağustos ayında
bir kuru yük gemisinin usta gemici için ayrılmış kamarasında.

Babamın oğluyum nede olsa
o da çalışırdı denizlerdeki demir yığınlarında…

Hayalimdedir elbet daha ilk günlerimdir vardığım bu durakta Derince istasyonunun yukarısında kiradaki konakta
O zamanlar baba mavi sularda
kazanıp yatırır parasını 60 Evlerde yapım aşamasındaki inşat(y)a

Velhasıl daha bir yıl görmemişken gözlerim
Ve işitilmemişken sözlerim
Ayağım uğurlu gelmiş
Taşınmışız
Evet sade ve yalın “taşınmışız”


08.08.11

Annem ilk doğum günümün çok güzel olduğunu söyler hep
Neden diye sorarım
İlk tebessüm eder sonra bozuntuya vermeden toparlar kendini
ve her zamanki gevezeliğiyle bir sürü şey söyler
sonra düşününce anlarım aslında şöyle der;
Herkesin beraber ve mutlu olduğu son resmi o gün çekmiştik.
Hemen albümleri karıştırır ve o resmi bulurum
Annem mutlu olur böylece bende olurum
Açık sularda elimde değil bu resim hatta yakınımda bile
Ama aklımda elbet
Hatırlarım
Ve ben yine mutlu olurum her ne kadar hüzünlensem de
Umarım annemde şimdi öyledir...