HEP KENDİMDENBir çıkar kavgası, Değil mi yaşantımız? Düşündüğümüz yürürken, Hep kendimiz değil mi? Taş kesilmiş duygular, Gizem değil mi? Gönüllerin sır kuyusunda; Konuşamadığımız, tüküremediğimiz, Hep kendimiz değil mi? Çizdiklerimiz çizik çizik, Yazdıklarımız satır satır, Bir başkasını anlatsa da, Hep kendimiz değil mi? Kızıl renklerle anlatsam, Gecenin bitimini, Sönmemiş olan bağrımdaki , Umut ışığını anlatmış, Olmaz mıyım? Yine; günün batışını, Nakış nakış işlesem, Kırmızıyı, maviyi, moru Siyaha dönüştürsem. Karamsarlaştığını anlatmaz mıyım? Duygularımın. Çetrefil 1990 |